İçimdeki Küçük Çocuktan Neneme

Ağla içimdeki küçük çocuk,
Kurudu gölgesinde yeşerdiğin koca çınarın.
Bu gece hıçkıra hıçkıra ağla,
Sabah doğmak bilmez, güneş güne dargın,
Akşam uzun bitmez, gecenin yüreği yangın.
Gözyaşın kururcasına ağla…

Ağla içimdeki küçük çocuk,
İlk abdestini aldıran neneni
Son kez yıkadılar bugün,
Gidişiyle rahmet kanayan gök gibi ağla.
Seni okuyup üfleyen nefesi,
Fani ömrüne yenik düştü.
Sen değil toprak sarıldı bu kez,
Ağla ona kavuşan hüzünlü toprak gibi.

Büyü içimdeki küçük çocuk,
Ne meyvesini topladığın bahçesi kaldı,
Ne çiçekleri kıskandıran gülüşü,
Ne de hem ana hem baba olan bakışı…
Zalim yıllar yordu, kara toprak aldı,
Son kez öpemedin mübarek ellerini,
Bir tek hayır duası kaldı,
Vicdanına sinen dualarıyla büyü çocuk.

Büyü içimdeki küçük çocuk,
İnsanın ruhu geçen yaşlarıyla değil,
Gözyaşlarıyla büyürmüş.
Bir gün on yıllara bedel oluverirmiş.
Bir Çiler gelip geçmiş buralardan,
İçindeki feryat figanla büyü…

Ana yarısıydın,
Gittin yarım bıraktın.
Huzur içinde uyu nenem…