Babası kızının ilk aşkıdır, kızı ise babasının son aşkı

Şöyle demişti değerli bir büyüğüm, baba olduğum zaman :

“Babası kızının ilk aşkıdır, kızı ise babasının son aşkı”

Kızımın her büyüdüğü gün çok daha iyi anlıyorum bu sözü…

Bu gece yine bazı geceler olduğu gibi uyurken uzun uzun seyrettim onu ve düşündüm, ben düşündükçe küçük meleğim büyüdü düşlerimde, o büyüdükçe ben yaşlandım…

İlk okula başladı, derslerle boğuşmacalar… Çözemediği sorularda yardım diye koştu. Okşanmış bir babalık gururu ile “ver bakalım çözelim” dedim.

Zorluklar ve kötülükler girmeye başladı hayatına, sevgiler, küslükler, sınavlar, stresler… destek oldum rahatlaması için. Ne de olsa kahramanı bendim onun!

Mezun oldu üniversiteden, üzülmesin diye tuttum gözyaşımı, ama içime aktı. Hüzünden değil, sevinçten, şaşkınlıktan, ne de çabuk büyüdü bu kız?

İş güç sahibi oldu, ilk maaşıyla yemek ısmarladı babasına, gururlandım yine. Büyümüş de kendi kazancıyla bana yemek ısmarlarmış!

Birisi girdiği hayatına, başta çok kıskandım, kıskanmaz mıyım ya? Ve de tedirgin olmaz mıyım hiç? Kim babasından daha iyi bakabilir ki kızına?

Bir gün geldi ki ellerim titriyor, o kadar zor oluyor ki başlamak bir cümleye, ve de tamamlamak başladığım cümleyi. Çünkü çok heyecanlıyım, çünkü istemeye geldiler kızımı. Adet öyledir ya,  gençler anlaşmış dedim, yüzüklerini taktım.  Yine tuttum gözyaşımı, yine aktı içime. Üzüntüden değil, sevinçten, bir burukluk da vardı tabi.

Düğününde bir oynadım, bir oynadım… Güzel de oynarım heeee! O kıskanç baba en çok göbek atan oldu düğünde iyi mi Hem ben oynamayacağım da kim oynayacak  meleğimin en mutlu gününde?..

Zaman, bu kadar hızlı akmak zorunda mısın? Daha dün beyaz kundakta geldi kucağıma, şimdi beyaz gelinlikle gidiyor kendi yuvasına… Zaman, hiç şakan yok…

Anne oldu, dünyanın en güzel annesi hem de ! Hayatının bu en güzel deneyiminde yanındaydım yine, aşkla bakıyordu çocuguna, ben de kızıma ve torunuma…

O büyüdükçe yaşlandım ben, yaşlı bir çınar gibiydim, o ise hep gölgemde… Korkmaya başladım…

Ve bir yerden sonra artık ben yoktum, o ise yaşlanıyordu. Benim küçük meleğim, yaşlıyken bile küçücüktü benim için.

Fani dünya, dünyaya doydum da kızıma doyamamıştım ki, gidişime değil, onu arkamdan ağlatmama yanıyordum.

Zaman, bu kadar hızlı akmak zorunda mısın? Zaman, yok hiç şakan!!!!

Sonra kendime geldim, yok yok toz kaçmıştı..

Ömrün mutlu, huzurlu olsun güzel kızım. İyi ki varsın, iyi ki canımsın….

Belki bir kaç göz yaşı ile ıslanmış cümlelerimle, bir hatıra daha bırakayım sana

19.08.2023, gece yarılanırken…